Een nieuw concept ontstaat: surprise roadtrips

Het is inmiddels 13 jaar later. De vriend in het duikpak was de eerste voor wie ik een surprise roadtrip organiseerde. In zijn geval was de aanleiding een vrijgezellenfeest. Later volgden ook verjaardagen, met pensioen gaan of welke gelegenheid je maar bedenkt die gevierd kan worden. Het idee is simpel: je gaat op reis. In elk land of stad ontmoet je een andere vriend waar je iets mee gaat doen wat bij jullie past: bungeejumpen, een middagje sauna, een mooie wandeling… Dat gaat 2 of 3 dagen, soms dag en nacht achter elkaar door. In het geval van mijn eigen vrijgezellenfeest zelfs 7 dagen, waarbij ik uiteindelijk in Venetië belandde. Elke surprise roadtrip heeft een zelfde soort einde: een groot feest, waar alle vrienden elkaar ontmoeten en het avontuur nog eens dunnetjes herbeleefd wordt met foto’s, video’s en sterke verhalen.

13 jaar geleden zag Pieter’s Surprise Roadtrip er zo uit. Excuses voor de beeldkwaliteit. Er bestonden toen helaas nog niet van die fancy 4K camera’s om alles te filmen…

Twee werelden komen samen

Het idee ontstond allemaal toen ik op een avond met Christiaan, de broer van de man in het duikpak, zat te brainstormen. Het werd een avond waarin twee werelden samen kwamen. Het resultaat was een geniale mix van avontuur, spellen, denken in mogelijkheden en creativiteit. Christiaan was vooral van het avontuur en het denken in mogelijkheden. Zijn wereld bestond uit bergen, buiten slapen en klimmen. Hij leefde zijn leven als één groot avontuur! Ik was vooral van de creativiteit en de spellen. Al vanaf jong af aan organiseerde ik spellen, speurtochten en kon daar al mijn creativiteit in kwijt. Ik sliep echter liever gewoon binnen in een normaal bed en vond mijn kantoorbaan prima.

Christiaan: “Denk in mogelijkheden”

In 13 jaar kan er veel gebeuren. Christiaan wordt inmiddels al jaren vermist. Hij keerde nooit terug van een van zijn avonturen in de bergen. De initiële shock en verdriet hebben nu plaats gemaakt voor dankbaarheid. Niet alleen bedachten we samen de basis van een mooi concept. Ik leerde van hem vooral een levensles die nu de basis vormt voor de stap die ik neem: de start van mijn eigen evenementenbureau. “Denk in mogelijkheden. Ga het avontuur aan! En… ja, hij had gelijk: het beste bed van de wereld is een simpel matje, in het gras, met je blik op de oneindig grote sterrenhemel.”

Hét moment dat ik wist wat ik miste

Sommige dromen hebben tijd nodig om te rijpen, zo ook die van mij. Af en toe dacht ik er aan. Op een blauwe maandag registreerde ik zelfs een bedrijfje bij de KVK, om die na een paar maanden snel weer op te heffen. Er mistte nog iets…. Ik besloot een andere richting op te gaan en werd jongerenwerker.

Op een bizarre avond in een oud kamphuis realiseerde ik ineens wat ik miste. De avond was begonnen als een bonte avond. Denk aan wat meiden die de spicegirls playbackten, een meisje die op een gitaar een ballad zong, veel flauwe grappen en een serie van andere acts. De laatste act was uitgevoerd toen een jonge meid het podium op liep. “Ik wil nog even sorry zeggen…” Er brak bijna voelbaar iets in de lucht. De zaal was doodstil toen ze klaar was. Ik keek verbaasd op toen een ander naar voren liep. “Mag ik ook nog wat zeggen…?” Een jongen vertelde iets over zijn onzekerheid. Een meisje volgde, toen nog twee jongens. Iedereen met een persoonlijk verhaal. Er ontstonden groepjes in de zaal die met elkaar spraken, naar elkaar luisterden. Het was alsof er een heilig vuurtje door de zaal ging. Ik vroeg mij af of ik nog iets moest doen, maar alles ging vanzelf. Ergens was er iets gebeurd wat niet georganiseerd kon worden en wat geen sturing nodig had.

Een uurtje later stond ik bij een kampvuurtje. Een onzekere, stotterende, timide jongen kwam naar mij toe. Hij had de hele week een petje op gehad die zijn ogen half bedekte. Nu keek hij mij recht aan. Deed zijn petje af en zei: “die heb ik niet meer nodig”. Hij gooide het in het vuur. Toen wist ik wat ik miste in mijn droom. Wat ik hier deed, of althans, wat ik faciliteerde, dat had écht impact. Ik zag jongeren veranderd naar huis gaan. Ze straalden, waren zekerder over zichzelf en keken blijer uit hun ogen.

Geen slachtoffer in een konijnenpak, maar persoonlijke aandacht

Ik wilde niet zomaar een evenementenbureau op zetten. Ik wilde evenementen organiseren die een impact hebben in iemand zijn leven. Mijn haren gaan overeind staan van vrijgezellenfeesten met een slachtoffer in een konijnenpak. Ik word chagrijnig van het zoveelste teamuitje waar er blijkbaar weer een groot mysterie opgelost moet worden in een een of andere stad. Geen konijnenpak of standaard mysterie dus, maar kleinschalige evenementen die persoonlijk zijn. Die draaien om de jarige, degene die een jubileum viert of met pensioen gaat. Het team dat elkaar écht beter wilt leren kennen. Dat alles wel zonder te soft en te zweverig te worden. Ik houd van creatieve, grootse opgezette spellen. Mooie verhaallijnen, leuke gadgets en avontuur, maar dan wel met een personal touch die impact heeft.

Klaar voor nieuwe onverwachte avonturen!

Ik ben inmiddels gestopt als jongerenwerker, zodat ik naast mijn baan bij NN tijd heb om te werken als Creative Director bij mijn eigen evenementenbureau: Breakout Bandits. Klaar voor nieuwe onverwachte avonturen!

Ben je benieuwd wat we doen, lees dan meer over ons of stuur mij een persoonlijk berichtje.

Wouter van der Zeijden
Creative Director